Akşam yemeğimizi yedik, ufaklık erkenden uyudu, büyük kızım sıkılmaya başladı, sıkılmaya başlayınca beni didiklemeye başladı. Aklıma bugün yazdığım el becerilerini geliştirme faaliyetinin ilkini gerçekleştirmek geldi. Fırın tepsisine unu koydum...
Aman tanrım bir mucize oldu benim hiç birşeyle iki dakikadan fazla ilgilenmeyen, hemen sıkılıveren kızım yarım saat boyunca bir tepsi unla oynayıp durdu. İlk önce elleriyle şekiller çizdi. Ama her "iyi bir Türk çocuğu" gibi o da her çizdiğinden sonra "bak anne" demeyi ihmal etmedi. Her çizdiğine yorum yaptım, çok mutlu oldu, bir iki de ingilizce attırdım "unla oynadığını ingilizce nasıl söylersin? ellerini ingilizce nasıl söyleyebileceğini biliyor musun?" baktım sıkılmadan tekrar ediyor güzel bir oyun oynuyoruz beraber. İngilizcelerini komik komik söylüyoruz gülüyoruz, bazen sessizce yaptığımız işe odaklanıyoruz. Siz iş yaparken çocuğunuzu oyalamak isterseniz un tepsisini deneyin derim. Yarın gene yapacağım sıkılmaya başladığında içine 15-20 tane de kırmızı mercimek atacağım. Bakalım neler çıkacak ortaya. Küçük de uyanık olacağı için bana bol bol iş çıkacağına komşulara da çığlık seslerinin ulaşacağına eminim. Gene de denemeye değer.
Buarada tepsiyi alır almaz yazdığı ilk şey "Ege" oldu. Bu Ege ismini biraz fazla duymaya başladım. Geçen sene kendisinden bir yaş büyük bir arkadaşının da böyle bir arkadaşı vardı "ben büyüyünce onunla evleneceğim" derdi. Benimki de hemen (o zaman 4 yaşındaydı) "Ben de O'nunla eğleneceğim derdi. Dur bakalım ben büyüyünce Egeyle evleneceğim cümlesini ilk ne zaman duyacağız :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder